Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsza miłość nigdy nie rdzewieje. Ona zawsze będzie ta najważniejsza, ta święta...Nic, co później, nie jest już takie.Wszystko jest jak podróbka, nędzny falsyfikat tego pierwszego uczucia. Przy nim wszystko inne jest blade i bez wyrazu. Potem zawsze się już tylko porównuje.

Z własnego piekła nie można nigdzie uciec.

Wspomnienia to wspaniała rzecz. Tego nikt nie może nikomu zabrać. Na to, co było, teraźniejszość nie ma żadnego wpływu. Przeszłość żyje własnym życiem gdzieś w środku, wewnątrz nas.

Myślę, że emocje i uczucia dodają życiu barw. (...) Sądzę, że żyjemy dzięki pracy naszego serca, płuc, mózgu, ale prawdziwy sens życiu dają nasze emocje - miłość, nienawiść, żądza posiadania i zazdrość... Kochamy, nienawidzimy, zazdrościmy, tęsknimy...

Szkoda, że w życiu nie można niczego odwrócić, niczego cofnąć, że nic się nie może powtórzyć, nic nie może się dwa razy zdarzyć. Szkoda, że niczego nie można poprawić, że nie mamy szansy repetować żadnego dnia naszego życia. Ile rzeczy można byłoby wtedy naprawić.

(...) nasze życie ma swój określony czas i czasami dociera to do nas za późno.

Wspomnienia to wspaniała rzecz. Tego nikt nie może nikomu zabrać. Na to, co było, teraźniejszość nie ma żadnego wpływu. Przeszłość żyje własnym życiem gdzieś w środku, wewnątrz nas.

Zawsze wydawało mi się, że słowa stworzono tylko po to, żeby można było skrzętnie ukrywać myśli. Teraz już wiem, że jednak czasem, gdy zabraknie słów, to można zatracić sens wszystkiego.

Czasami, kiedy się siedzi w czymś za głęboko, to opinia ludzi z zewnątrz może podziałać jak przysłowiowy kubeł zimnej wody...

Niczego nie ma zawsze i na zawsze. W życiu liczą się tylko chwile. Uczucia ludzkie są ulotne jak gra hormonów. Nagle zjawia się ktoś, kto ma czegoś więcej niż my. Jest lepszy, choć nam jest to trudno przyznać. Nieważne, co znaczy słowo "lepszy". W końcu słowa to tylko symbole. Każdy pod każdym rozumie coś innego. Toczymy jakąś idiotyczną walkę, która nas tylko pogrąża. Kiedy wreszcie dociera do nas bezsens tego wszystkiego, najczęściej poniżyliśmy się już na tyle, że osiągnęliśmy dno. Nienawidzimy sami siebie... Bzdura, nie ma żadnego zawsze i na zawsze.

- Michał... - Wolski odciągnął mnie na bok. - Z tą dziewczyną to bardzo delikatna sprawa - mówił ściszonym głosem. - Była najlepszą studentką w Gdańsku. Zrobiła w jeden rok dwa lata studiów. Stypendium naukowe, nagrody, publikacje... Przed paroma miesiącami przeżyła jakąś tragedię. Postaraj się, jako szef grupy, żeby od razu poczuła się u nas dobrze.

Nie można opłakiwać czegoś, co się już dawno straciło, że nie można stracić czegoś, czego się nigdy nie miało.

Pędzisz do przodu w pogoni za czymś, co choć pozornie osiągalne, coraz bardziej się od ciebie oddala. Jesteś dobry, chwalą cię, ale zawsze możesz być jeszcze lepszy, znów cię chwalą i w końcu masz wrażenie, ze doskonałość jest prawie w zasięgu twojej ręki.